Πολλοί είναι αυτοί που λένε ότι η επιτυχία έρχεται αν βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος την κατάλληλη στιγμή. Η σημασία του χρόνου και του τόπου, αλλά και η σχέση που υπάρχει μεταξύ τους, πάντα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του ανθρώπου, γι' αυτό και από νωρίς εκτιμήθηκε και μελετήθηκε η φύση και η σχέση τους.
Το σύστημα των πλανητικών ωρών αποτελεί μια από τις παλαιότερες μεθόδους που ανέπτυξαν οι αστρολόγοι της αρχαιότητας, όπως ο Πτολεμαίος και ο Δωρόθεος ο Σινδόνιος, που είχε σαν στόχο την επιλογή της πιο σωστής και πρόσφορης στιγμής για ένα συγκεκριμένο εγχείρημα.
Μέχρι την πρόσφατη αναβίωση της αρχαίας μεθοδολογίας μέσα από μεταφράσεις ιστορικών κειμένων, οι σύγχρονοι αστρολόγοι είχαν δείξει αδιαφορία για το σύστημα των πλανητικών ωρών, πιθανότατα επειδή είναι συμβολικό και θεωρείται μη επιστημονικό. Ωστόσο, υπήρξαν και αστρολόγοι, όπως ο William Lilly, οι οποίοι χρησιμοποίησαν σε ευρεία κλίμακα τις πλανητικές ώρες. Σ' αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι οι πλανητικές ώρες ως σύστημα μπορούσε εύκολα να εφαρμοστεί, επιπλέον όμως μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι πραγματικά δούλευε ως σύστημα και υπήρχε απόδοση.
Τα τελευταία χρόνια οι πλανητικές ώρες έχουν έρθει στο προσκήνιο, αποτελώντας έναν τρόπο ρύθμισης των κοινωνικών μας δραστηριοτήτων και προγραμματισμού των επαγγελματικών μας κινήσεων, προκειμένου να κάνουμε τη ζωή μας περισσότερο παραγωγική, επιτυχή και ευτυχισμένη. Οι πλανητικές ώρες παίζουν σημαντικότατο ρόλο κυρίως στα ωροσκόπια της ωριαίας αστρολογίας ή της αστρολογίας των επιλογών. Παραδοσιακά, προκειμένου ένας χάρτης της ωριαίας αστρολογίας να θεωρηθεί πλήρης, ο κυβερνήτης της πλανητικής ώρας πρέπει να είναι συμβατός με τον κυβερνήτη του ωροσκόπου του ωριαίου ωροσκοπίου, δηλαδή ή ο κυβερνήτης της ώρας και ο κυβερνήτης του ωροσκόπου πρέπει να ταυτίζονται ως προς τον πλανήτη ή οι δύο κυβερνήτες πρέπει να έχουν την ίδια φύση ή τριπλότητα. Στην αστρολογία των επιλογών, θεωρείται καλό να δράσει κανείς εκείνη την πλανητική ώρα, κατά την οποία ο κυβερνήτης εκείνης της ώρας κάνει καλή όψη με τη Σελήνη, κυρίως αν ο κυβερνήτης της ώρας είναι επίσης και κυβερνήτης της ημέρας και όταν ο πλανήτης που κυβερνά την ώρα, κυβερνά επίσης και το θέμα της επιλογής.
Μέχρι την πρόσφατη αναβίωση της αρχαίας μεθοδολογίας μέσα από μεταφράσεις ιστορικών κειμένων, οι σύγχρονοι αστρολόγοι είχαν δείξει αδιαφορία για το σύστημα των πλανητικών ωρών, πιθανότατα επειδή είναι συμβολικό και θεωρείται μη επιστημονικό. Ωστόσο, υπήρξαν και αστρολόγοι, όπως ο William Lilly, οι οποίοι χρησιμοποίησαν σε ευρεία κλίμακα τις πλανητικές ώρες. Σ' αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο το γεγονός ότι οι πλανητικές ώρες ως σύστημα μπορούσε εύκολα να εφαρμοστεί, επιπλέον όμως μπορούσε να παρατηρήσει κανείς ότι πραγματικά δούλευε ως σύστημα και υπήρχε απόδοση.
Τα τελευταία χρόνια οι πλανητικές ώρες έχουν έρθει στο προσκήνιο, αποτελώντας έναν τρόπο ρύθμισης των κοινωνικών μας δραστηριοτήτων και προγραμματισμού των επαγγελματικών μας κινήσεων, προκειμένου να κάνουμε τη ζωή μας περισσότερο παραγωγική, επιτυχή και ευτυχισμένη. Οι πλανητικές ώρες παίζουν σημαντικότατο ρόλο κυρίως στα ωροσκόπια της ωριαίας αστρολογίας ή της αστρολογίας των επιλογών. Παραδοσιακά, προκειμένου ένας χάρτης της ωριαίας αστρολογίας να θεωρηθεί πλήρης, ο κυβερνήτης της πλανητικής ώρας πρέπει να είναι συμβατός με τον κυβερνήτη του ωροσκόπου του ωριαίου ωροσκοπίου, δηλαδή ή ο κυβερνήτης της ώρας και ο κυβερνήτης του ωροσκόπου πρέπει να ταυτίζονται ως προς τον πλανήτη ή οι δύο κυβερνήτες πρέπει να έχουν την ίδια φύση ή τριπλότητα. Στην αστρολογία των επιλογών, θεωρείται καλό να δράσει κανείς εκείνη την πλανητική ώρα, κατά την οποία ο κυβερνήτης εκείνης της ώρας κάνει καλή όψη με τη Σελήνη, κυρίως αν ο κυβερνήτης της ώρας είναι επίσης και κυβερνήτης της ημέρας και όταν ο πλανήτης που κυβερνά την ώρα, κυβερνά επίσης και το θέμα της επιλογής.
***
Το συμβολικό σύστημα των πλανητικών ωρών αναπτύχθηκε πολλούς αιώνες πριν από την εφεύρεση του τηλεσκοπίου και έχει ως βάση του την χαλδαϊκή διάταξη των πλανητών (Chaldean order) που ήταν μέχρι τότε γνωστοί στον αρχαίο κόσμο: τον Ήλιο, τη Σελήνη και τους πέντε πλανήτες που ήταν ορατοί με γυμνό μάτι, τον Ερμή, την Αφροδίτη, τον Άρη, τον Δία και τον Κρόνο.
Οι αρχαίοι μελέτησαν την ανατολή και τη δύση του ήλιου, γιατί ήταν φαινόμενα ορατά με γυμνό μάτι, ενώ παρατήρησαν ότι η αναλογία της ημέρας και της νύχτας ποίκιλε κατά τη διάρκεια του χρόνου. Μάλιστα είχαν παρατηρήσει ότι δύο φορές το χρόνο, ανάμεσα στην εαρινή και φθινοπωρινή ισημερία, η νύχτα (το σκοτάδι) και η μέρα (το φως) είχαν ίση διάρκεια. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι αστρονόμοι λέγεται ότι ήταν οι πρώτοι που χώρισαν τον χρόνο της ημέρας (από την ανατολή ως τη δύση του ηλίου) σε 12 ίσα μέρη, κάνοντας επίσης το ίδιο και για τη διάρκεια της νύχτας (από τη δύση του ηλίου ως την ανατολή της επόμενης μέρας). Η διάρκεια αυτών των τμημάτων ποίκιλε από μέρα σε μέρα, πάντα σε απόλυτη εξάρτηση με την εποχή που διανυόταν.
Κάθε τμήμα της ημέρας και της νύχτας συσχετίστηκε με τα 7 ουράνια σώματα και την φαινομενική κίνησή τους γύρω από τη γη. Βασικό κριτήριο για τη συγκεκριμένη διάταξη των πλανητών ήταν η συσχετιζόμενη ταχύτητα της τροχιάς τους. Δηλαδή οι Χαλδαίοι τους κατέταξαν, ξεκινώντας από τους πιο αργούς και φτάνοντας στους πιο γρήγορους σε ταχύτητα πλανή
Κάθε μέρα της εβδομάδας κυβερνάται από έναν συγκεκριμένο πλανήτη, του οποίου παίρνει και το όνομα. Η προέλευση των ονομάτων των ημερών είναι από τη λατινική γλώσσα, ενώ φαίνεται ρητά η πλανητική τους αναφορά και σχέση στις ρομανικές (π.χ. γαλλική κ.λπ.) και τις γερμανικές γλώσσες (π.χ. αγγλοσαξονική, αγγλική κ.λπ.).