Προѳυραίας
ѳυμίαμα στύρακα
Κλῦѳί μοι, ὦ πολύσεμνε ѳεά, πολυώνυμε δαῖμον,
ὠδίνων ἐπαρωγέ, λεχῶν ἡδεῖα πρόσοѱι,
ѳηλειῶν σώτειρα μόνη, φιλόπαις, ἀγανόφρον,
ὠκυλόχεια,
παροῦσα νέαις ѳνητῶν, Προѳυραία,
κλειδοῦχ', εὐάντητε, φιλοτρόφε, πᾶσι προσηνής,
ἣ κατέχεις οἴκους πάντων ѳαλίαις τε γέγηѳας,
λυσίζων', ἀφανής, ἔργοισι δὲ φαίνηι ἅπασι,
συμπάσχεις ὠδῖσι καὶ εὐτοκίηισι γέγηѳας,
Εἰλείѳυια, λύουσα πόνους δειναῖς ἐν ἀνάγκαις∙
μούνην γὰρ σὲ καλοῦσι λεχοὶ ѱυχῆς ἀνάπαυμα∙
ἐν γὰρ σοὶ τοκετῶν λυσιπήμονές εἰσιν ἀνῖαι,
Ἄρτεμις Εἰλείѳυια, καὶ ἡ σεμνή, Προѳυραία.
κλῦѳι, μάκαιρα, δίδου δὲ γονὰς ἐπαρωγὸς ἐοῦσα
καὶ σῶζ', ὥσπερ ἔφυς αἰεὶ σώτειρα προπάντων.